A miałobyć tak piknie...

Niedziela, 18 września 2011 · dodano: 09.12.2011 | Komentarze 2

Wyciągnąłem mietka na nieco bardziej wymagającą kondycji trasę, ze wsi asfaltami do rycerki górnej, a z tamtąd rozpoczynamy terenowy powrót do domów. Początkowy (mój ulubiony) żółty podjazd na Wielką Raczę pokazuje mi, że nie jest ze mną źle, mietkowi na tych 4km dokładam kilka minut. Dalej kierujemy się na Wielką Rycerzową, ten szlak jest obłędny, przy schronisku pod Wielką Rycerzową widzę, że mietek pomału traci siły, ale mówię sobie, że do przełęczy Glinka mykniemy jeszcze razem, a dalej już raczej się rozdzielimy. Jednak po podejściu z przełęczy Przysłop czekam i czekam na mietka, sam wiem że takie trudności pokonuję nienajszybciej, ale czekałem na niego ponad 15 minut! Pokonuję kolejne kilkaset metrów i muszę czekać dłuższą chwilę na kolegę, szukam na mapie jakiegoś zjazdu do cywilizacji -tej polskiej, ale nie ma nic, dopiero coś przed Oszustem, tam też się kierujemy, jednak było to tylko obejście samej góry i znowu trafiamy na szlak graniczny, szlak jest piękny, ale jak i dla mietka jest katorgą tak i dla mnie, mietek wysiada, ledwo zipi, a ja męczę się psychicznie... mimo tego, że szlak jest zajebisty. W bólach docieramy do przełęczy Glisne i chcę czym prędzej wracać bo zachód słońca coraz bliżej, po chwili wiem, że nie zdołamy wrócić przed zmrokiem, mietek nie daje rady utrzymać mi koła, a lampkę mamy jedną... szlag! :/ W Koszarawie mietek bojaźliwie sugeruje, że zadzwoni po transport, mówię: w takiej sytuacji ja nie mam nic przeciw "wymięknięciu". Jednak transport się opóźniał i dotarliśmy po ciemku aż do centrum Lachowic...